เจียงเจ๋อหมิน เป็นผู้ริเริ่มใช้คำศัพท์ “เศรษฐกิจตลาดแบบสังคมนิยม” ในปี 1992” เจียงได้ทดสอบแนวคิดดังกล่าว เพื่อที่จีนจะสามารถเรียนรู้จากประเทศทุนนิยมได้ โดยที่ไม่ต้องอธิบายเสริมว่า การปฏิรูปนั้นเป็น “สังคมนิยม” หรือ “ทุนนิยม” กันแน่. โดยก่อนหน้านั้นเจียงได้รับความเห็นชอบการใช้คำศัพท์นี้จากเติ้งเสี่ยวผิงล่วงหน้าแล้ว.[2] นโยบายโด๋ยเม้ย ในสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม ก็เป็นการปรับใช้แนวคิดนี้เช่นกัน.[7] หลังจากที่เริ่มดำเนินการปฏิรูป ระบบเศรษฐกิจรูปแบบนี้ก็ได้เข้าแทนที่เศรษฐกิจวางแผนจากส่วนกลางในสาธารณรัฐประชาชนจีน, และได้เห็นการเติบโตของ GDP ในระดับสูงในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา. ในตัวแบบเศรษฐกิจนี้ วิสาหกิจของเอกชนได้กลายเป็นองค์ประกอบหลักของระบบเศรษฐกิจ ควบคู่ไปกับรัฐวิสาหกิจจากส่วนกลาง ตลอดจนวิสาหกิจแบบรวมหมู่ แบบตำบล และแบบหมู่บ้าน. กรรมสิทธิ์สาธารณะ, ในฐานะที่เป็นรากฐานของระบบเศรษฐกิจแบบสังคมนิยม เป็นพลังขั้นพื้นฐานของรัฐที่จะนำพาและส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม และเป็นหลักประกันการมีผลสัมฤทธิ์ในประโยชน์สุขขั้นพื้นฐาน และความเจริญรุ่งเรืองร่วมกันของประชาชนส่วนใหญ่… เศรษฐกิจทุนนิยม บุคคลใดก็ตามสามารถเลือกสิ่งที่เขาต้องการจะค้าขายและภายใต้กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เขาต้องการได้รับผลกำไร. ในทำนองเดียวกันการแข่งขันในตลาดเสรีหมายความว่าผลิตภัณฑ์และบริการที่ครอบคลุมความต้องการที่คล้ายคลึงกันนั้นมีให้ในเวลาเดียวกันและในพื้นที่เดียวกัน ที่สามารถทำให้ราคาแตกต่างกันไปเนื่องจากอุปทานส่วนเกิน. ในการตอบสนองต่อความต้องการเฉพาะของภาคส่วนของประชากรวิธีการแจกจ่ายและการผลิตเหล่านี้มุ่งเน้นการดำเนินงานของพวกเขาในการจัดหาระบบที่สามารถตอบสนองความต้องการของช่วงเวลา. อย่างไรก็ตามเพื่อให้อุปกรณ์การผลิตทำงานต้องใช้แรงงานคนงานที่ผลิตในนามของนิติบุคคลหรือหน่วยงานเอกชน. นอกจากนี้ยังถือว่าเป็นอุดมการณ์ที่แกนซึ่งขับเคลื่อนกิจกรรมทางเศรษฐกิจเป็นวิธีการผลิตภายใต้การควบคุมและความเป็นเจ้าของของหน่วยงานเอกชน. ลักษณะของทุนนิยม สิ่งสำคัญที่สุดคือการส่งเสริมตลาดเสรีและการแข่งขันทางเศรษฐกิจ. คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันคุ้นเคยกับคำว่า “ทุนนิยม” และความหมายคืออะไร . ระบบทุนนิยมในปัจจุบันเป็นระบบเศรษฐกิจที่แตกต่างไปจากเดิมมากเมื่อเปิดตัวในยุโรปในศตวรรษที่ 14 อันที่จริง ระบบทุนนิยมได้ผ่านสามยุคที่แตกต่างกัน เริ่มจากการค้าขาย…